Onderbroekbom

Ziezo hier zijn we weer. Natuurlijk verwacht iedereen dat ik het hier uitgebreid over de “drie Franse speleologen” ga hebben die vast zaten in een grot (vooral wetende dat het kameraden van mij waren, en dat ze op hetzelfde massief exploreren als wij: de Pierre-St-Martin). Maar nee hoor. Ik ben het nl. wat beu om tegen windmolens te vechten, de pers is zo een machtige tegenstander, daar kan je niet tegenop. Al gooi je de hele Toren van Pisa naar Berlusconi zijn kop.

Tienduizenden speleologen beoefenen elke week hun hobby in honderden grotten doorheen de wereld. Wat ze daar doen, en ontdekken, interesseert de pers geen bal. Enkel als er een ongeluk(je) gebeurt, wat hooguit enkele keren per jaar voorvalt (geen enkele andere sport kan zo’n lage ongevallenstatistiek voorleggen!), zijn die mediahaaien daar weer.

Wel, ik ben eigenlijk tot de conclusie gekomen dat we veel beter elke week een ongeluk zouden hebben. Immers, elke dag verongelukken er tientallen automobilisten of breken honderden skiers hun poten. Geen haan die er nog naar kraait, die zich vragen stelt over het menselijke leed en de kost voor de gemeenschap, die spreekt over het verbieden van auto’s of skisport. Het hoort er gewoon bij. Wel, zou het niet fantastisch zijn mochten de mensen eens beginnen inzien dat zo nu en dan een probleempje, 500 meter diep onder de grond, er eigenlijk ook bij hoort?

Weet je, ter illustratie van hoe de media echt maar enkel geïnteresseerd zijn in sensatie, enkele voorbeelden. Vorig jaar had er ook ergens een speleoloog een probleempje, de pers sprong er weer op en ik werd opgebeld door een journalist. Ik vroeg hem waarom ze ons enkel maar wisten te vinden wanneer er een probleem was. Waarom eens geen artikel over onze laatste ontdekkingen? Het verbaasde antwoord van de reporter: “jamaar meneer, dat heeft toch geen enkele nieuwswaarde?” En deze week was het weer van dat. Zaterdag contacteert een journaliste van een krant me. Ik ben aanvankelijk wat weigerachtig maar soit we komen tot een goed gesprek, deze dame belooft me haar huiswerk goed te maken en ik krijg inzage- en correctierecht in haar artikel dat ze zondagavond moet inleveren. Zondagavond weet ze me te melden: wegens een terrorist met een bom op een vliegtuig is er geen plaats meer voor een artikel over speleologie.

Geen plaats meer, laat me niet lachen! In een krant die 80 pagina’s dik is? Maar intussen waren de drie speleologen terecht, en zelfs volledig op eigen kracht en zonder “gered” te zijn, uit hun penibele situatie kunnen ontsnappen. Nieuwswaarde plots zero, natuurlijk. Hadden ze daar nu geen dag of 5 langer kunnen vastzitten?  Dàt hadden de media eigenlijk echt wel gehoopt en gewild. Maar die onderbroekenbommer, dat was nu plots weer het voorpaginanieuws. En toegegeven hoor: die knaap heeft het wel heel bont gemaakt. En de inzittenden van dat vliegtuig zijn echt wel aan de dood ontsnapt. Jan-met-de-pet die weer commentaar leverde van “och met zo’n paar grammetjes springstof had hij amper zijn ballen kunnen in de fik steken”, zat er ditmaal flink naast. Want met 80 gram pentriet blaas je probleemloos een gat in de romp van dat toestel: het is een van de krachtigste en snelste explosieven die er zijn. En zo het vliegtuig toch in de lucht was gebleven, was iedereen die 3 rijen voor of achter deze terrorist zat, op slag dood geweest. En het akelige is dat ik echt niet inzie hoe men op luchthavens dat allemaal gaat kunnen voorkomen. Volgens mij is het onder de grond toch heel wat veiliger dan hoog erboven!

Mijn dagelijkse wandeling doorheen de kranten verderzettend stuit ik op op dit nieuwsitem, dat ik toch wel in mijn Top 5 van 2009 moet onderbrengen.

GASLEK BLIJKT WINDERIG ZWIJN

Vijftien pompiers zijn in Australië met twee brandweerwagens uitgerukt voor een gaslek. Bij aankomst op de plaats des onheils bleek dat de stank veroorzaakt was door de scheten van een zwijn. "Eenmaal aangekomen bij het 'gaslek' konden we inderdaad een doordringende geur waarnemen", aldus de brandweercommandant. "We konden het 'lek' ook horen knorren. Het bleek om een winderig varken te gaan".

Hilarisch. Die pompiers toch! Altijd gereed om in de spotlights te komen. Staan ze niet met zijn vijftienen aan een grotingang te koekeloeren om aldus de indruk te wekken dat zij degenen zijn, die speleoreddingen uitvoeren, dan gaan ze wel ergens winderige varkens blussen. Overigens, ik ken mensen die gerust met dat zwijn kunnen wedijveren.