Zonet lees ik in de krant “De Amerikaanse president George Bush vraagt zich af hoe de geschiedenis over hem zal oordelen.” Tja George, kwel jezelf toch niet met deze volstrekt retorische vraag. Er is immers slechts één antwoord op mogelijk, en wel dat je er een zootje van hebt gemaakt. Correctie: een ZOOI. Je hebt er voor gezorgd dat je opvolger (of opvolgster?) in feite met een achterstand van 8 jaar begint, want zolang zal het duren om alles weer recht te zetten wat jij in eenzelfde periode hebt verknoeid.
Blijkbaar ben je ook een beetje bezorgd over hoe je in de toekomst je dagen zal doorbrengen, want ik lees: “Bush geeft ook toe dat hij niet goed weet hoe hij later zijn tijd zal doorbrengen.” Terecht, George. Good thinking, voor een keer! Ik kan me eerlijk gezegd ook slechts weinig inbeelden waarmee iemand met jouw capaciteiten zich kan bezighouden. Louche predikant? Ambassadeur van de A.A.? Cliniclown? Ik suggereer maar wat hoor! Nee, even ernstig nu: doe gewoon niets! Neem het er rustig van, ga in je hangmat liggen en kom er de volgende 40 jaar niet meer uit. Want alles wat jij doet, heeft nare en verstrekkende gevolgen voor de wereldvrede, het milieu, de werkgelegenheid, de broodprijs en het aantal kikkers in mijn tuinvijver (17, bij de laatste telling!).
Nu, ik wil eigenlijk toch niet te negatief oordelen over G Double-U Bush. Hij is het levende bewijs van de American Dream: je kan in dat land àlles bereiken. Zelfs al ben je een alcoholicus geweest, zelfs al ben je een psychopaat, zelfs al kan je amper een voorgekauwde zin nazeggen waarin één moeilijk woord voorkomt, zelfs al zie je eruit als een sul, of als een chimpansee: je kan het tot op het hoogste schavotje schoppen. Zelfs tot President of the US.
En eerlijk gezegd, George, ik moet toegeven dat de balans van jouw presidentsschap niet geheel negatief uitvalt. Want één ding had je wel: gevoel voor humor. En dat is toch wel een van de belangrijkste zaken in het leven, niet? Wat hebben we vaak gelachen om jou! Tik in YouTube.com maar eens “George Bush” in, en je krijgt genoeg grappig materiaal voorgeschoteld om je drie avonden lang te pletter te lachen. Geen enkele andere mens op deze planeet, zelfs Urbanus niet, is zo grappig. Alleen al je versprekingen hebben stof geleverd voor tientallen legendarische videoclips, zoals deze: http://www.youtube.com/watch?v=xhqKoqqS0XI.
En dan die mimiek! Die hondenogen, dat pruilmondje: onweerstaanbaar grappig. Kom, een voorproefje: Bush verwikkeld in een waanzinnige conversatie met Condeleeza Rice: http://www.youtube.com/watch?v=zfwRb_XKFvA
De vraag waarmee jij worstelt, nl. hoe de wereld later over jou zal oordelen, is zelfs helemaal niet de vraag die de wereld nu bezig houdt. Het zal ons werkelijk worst wezen! Wat we ons vooral afvragen is, of de volgende president het beter zal doen. De pientere lezer merkt nu allicht op, dat het moeilijk slechter kan. Doch opgelet! Presidenten en premiers (en ik beperk me nu niet enkel tot Amerika) zijn maar al te vaak schertsfiguren gebleken. Schertsfiguren met bijzonder veel macht, jammer genoeg. Zelfs filmacteurs met volgend wereldbeeld konden 8 jaar lang de wereld regeren (klik op de tekening om ze te vergroten):
Hilarisch, niet? Maar wel vrij accuraat, dus eigenlijk eerder “tragisch”!
Ach, het collectieve geheugen van deze aardbol zal zich de heren Bush, Reagan, Berlusconi of Sarkozy niet lang herinneren. Ze zullen allicht nog een tijdje in de Wikipedia of in de rubriek “humor” van YouTube blijven rondhangen. De échte wereldleiders daarentegen, die zullen nog tientallen jaren nazinderen. Ghandi, Mandela, Martin Luther King of de Dalai Lama, om er maar enkele te noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten